Być piękną

M. była najpiękniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałam. Ludzie nie mogli oderwać od niej wzroku. Jej piękno było prawie nierealne, nazbyt dotykalne. Nie miała przyjaciółek i spotykała się wyłącznie z draniami, którym zdarzały się skoki w bok i rękoczyny. 

 

Wszyscy myślą, że mają doskonałe życie. Wygrały od losu klucz do szczęścia i powodzenia. Nie mają prawa narzekać, mieć kompleksów i jesiennej depresji. 

Piękne kobiety. 

Piękno nie jest i nigdy nie będzie uniwersalnym językiem ludzkości. Zmieniają się kanony, zmieniają się gusta - zgodnie z położeniem geograficznym i aktualnym repertuarem kin. Jedno pozostaje niezmienne - piękno to nie tylko zespół cech zewnętrznych, ale przede wszystkim stan umysłu. 

Znam kilka wyjątkowo pięknych kobiet i bardzo wiele takich, które uchodzą za piękne. Zauważyłam, że znacznie lepiej należeć do tej drugiej grupy - należy do niej większość gwiazd i laureatek „Sexiest Woman Alive”. Dlaczego?

Piękne kobiety bywają samotne.

Kobiety nie chcą się z nimi przyjaźnić, a już na pewno - bywać na tych samych imprezach. Koleżanki nie traktują poważnie ich problemów, a wręcz kwestionują ich zasadność. TY masz kompleksy? TY nie możesz znaleźć faceta? TY nie dałaś rady na prezentacji zarządu? A tak w ogóle, to po co Ci te studia? I tak dasz sobie radę w życiu…

Piękne kobiety bywają nieszczęśliwe w związkach.

...poczytajcie np. o Monroe. I tu praktyczna wiadomość dla Panów - zdobycie pięknej kobiety jest zazwyczaj... banalnie łatwe.

Mężczyźni uwielbiają piękne kobiety, ale nie lubią misji samobójczych. Każdy facet, zanim wykona pierwszy ruch, skrupulatnie kalkuluje swoje szanse, ryzyko oberwania z liścia i stopień potencjalnego ośmieszenia. I dlatego mało kto decyduje się zagadać do pięknej dziewczyny. Większość facetów zadowala się kobietami 6-8 (w jedynie słusznej męskiej punktacji). „Dziewiątki” i „Dziesiątki” zostają same przy barze. Na pastwę pozbawionych skrupułów drani, albo zakochanych w sobie głupków.

  

Piękne kobiety zazwyczaj nie wiedzą, że są piękne.

To znaczy - teoretycznie wiedzą. Patrzą w lustro, przyglądają się celebrytom i modelkom, porównują się do znajomych. Przeczuwają. Ale takie rzeczy trzeba usłyszeć. I akurat tego nikt im nie powie - bo przecież to takie oczywiste. Zazdrosne społeczeństwo troskliwie "chroni je przed próżnością".

Każdy człowiek ma kompleksy i czasem czuje się jak kloszard. Każdy człowiek potrzebuje komplementów, zachwytu lub zwykłego poklepania po ramieniu. I właśnie tego brakuje pięknym kobietom. 

Kiedy staruszka lub kobieta z drastyczną nadwagą powie „jestem piękna”, kiedy zmalowana Christina Aguilera wyśpiewa „I am beautiful no matter what they say”, wszyscy będą zachwyceni. Kiedy to samo powie piękna kobieta, spotka ją potępienie.

Piękno tylko częściowo jest cechą wrodzoną. To tytuł, który nadają nam inni ludzie - najpierw rodzina, potem przyjaciele i mężczyźni, których kochamy. I właśnie to odróżnia kobiety o pięknych ciałach od kobiet o pięknej aurze. 

Znam wiele kobiet o przeciętnej urodzie, a jednak wyjątkowo pięknych. Znam kobiety zwyczajne, a jednak budzące zachwyt wszystkich mężczyzn.

Z pewnością kluczowe znaczenie ma  poczucie własnej wartości i tak prozaiczne czynniki jak dbanie o swój wygląd, świadomość swoich zalet i wrodzone poczucie humoru. 

Ale dziś zastanówmy się nad mocą słów. Słów, które stwarzają człowieka bardziej niż geny, działają lepiej niż najlepszy makijaż. 

Nie bójmy się prawić komplementów, zachwycać się przyjaciółmi lub swoimi dziećmi. 

Zachwycaj się tymi, którzy urodzili się piękni. Piękno potrzebuje społecznej aprobaty, by rozkwitnąć w całej pełni i nie stać się dla kogoś ciężarem i przekleństwem. Zachwycaj się tymi, którzy urodzili się przeciętni. Piękne słowa stwarzają pięknych ludzi.

Uczyń to swoim zwyczajem. Jeśli Twoja przyjaciółka wygląda świetnie w nowej sukience - powiedz jej to. Jeśli ma piękny kolor oczu, zachwycające włosy lub tembr głosu - powiedz jej to. 

Nie wszystko da się zobaczyć w lustrze. To oczy i słowa innych ludzi są zwierciadłem naszego piękna.